Bez kategorii

Bogusława Latawiec-Balcerzan podczas spotkania w Domu Literatury
03/11/2021 In Bez kategorii

Żegnamy Bogusławę Latawiec-Balcerzan

Z ogromnym żalem przyjmujemy wiadomość o śmierci Bogusławy Latawiec-Balcerzan, poetki, powieściopisarki, eseistki, redaktorki czaopism literackich „Nurt” i „Arkusz”, a także gazety mówionej „Struktury III” przy Poznańskim Oddziale Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Bogusława Latawiec była córką nauczyciela, historyka literatury Czesława Latawca, edytorką jego książki wspomnieniowej Sandomierzanin w Poznaniu. Absolwentka polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, uczyła języka polskiego w poznańskich liceach. Należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Autorka ośmiu tomów prozy (w tym powieści: Nie widziałam tak długiej chorągwi – debiut, 1965; Ogród rozkoszy ziemskich, 1976; Ciemnia, 1989; Kochana Maryniuchna z 2003 roku, za którą otrzymała Nagrodę im. Józefa Łukaszewicza „Posnaniana 2003”, przyznawaną przez Bibliotekę Raczyńskich) oraz dwunastu książek poetyckich (wśród nich Odkrytki, 2007; Gdyby czas był ziemią, 2011; Pierzchające ogrody, 2018, Nieoznakowany szlak, 2021). Swoją twórczość kilkakrotnie prezentowała na wieczorach autorskich w Domu Literatury Biblioteki Raczyńskich, z niegasnącą pasją opowiadając o swych inspiracjach oraz o warsztacie twórczym. Przytaczamy wiersz zamykający książkę  Nieoznakowany szlak, najnowszy tomik Bogusławy Latawiec.

Rzeczy uciekają

            Nasze domowe rzeczy

            chętnie uciekają

            do swoich tajnych wnętrz

            pędzą w świetle podłóg

            gonią kolory ścian

            układając przestrzenie

            po swojemu

            jak ciężkopióre ptaki

            nad wysokimi falami

            (tyle morskich piachów

            mieć do przeczytania!)

Poznań, luty 2021 r.

0
powódź w Poznaniu
11/06/2021 In Bez kategorii

Zbiory regionalne w Bibliotece Raczyńskich

Biblioteka Raczyńskich jest poznanianką z krwi i kości, trudno też wyobrazić sobie Poznania bez charakterystycznego gmachu przy Pl. Wolności i rozsianych po mieście filii. Historia Biblioteki Raczyńskich i historia Poznania są ze sobą nierozerwalne. Książki, czasopisma i dokumenty związane z Poznaniem i Wielkopolską stanowią zaś bardzo ważną częścią bibliotecznego księgozbioru. Gdzie ich szukać?

Już od początku swojego istnienia Biblioteka Raczyńskich kładzie szczególny nacisk na gromadzenie piśmiennictwa regionalnego.  W 1830 r. dzięki staraniom hrabiego Edwarda Raczyńskiego, Fryderyk Wilhelm przyznał Bibliotece prawo do egzemplarza obowiązkowego wydawnictw, ukazujących się na terenie Księstwa Wielkopolskiego. Sam Edward Raczyński dołożył własną cegiełkę do badań nad dziejami regionu, wydając w 1842 r. Wspomnienia Wielkopolski, to jest województw poznańskiego, kaliskiego i gnieźnieńskiego, w których zawarł m.in. opisy historyczne poszczególnych miast i wsi.

Tradycja gromadzenia posnanianów, czyli materiałów piśmienniczych związanych z Poznaniem oraz wielkopolanów związanych z Wielopolską podtrzymywana jest do dziś. Wchodzą one w skład księgozbiorów Wypożyczalni, filii, Księgozbioru Podstawowego, księgozbioru podręcznego w Informatorium, Archiwum Dziecięcego, Zbiorów Specjalnych i Domu Literatury. Jak je znaleźć?

Informator usług na co dzień województwa wielkopolskiego z 1955 r.

Książki warte Poznania

Tak samo jak w przypadku innych zbiorów, posługujemy się katalogiem online dostępnym na stronie internetowej. Dla pasjonatów historii Wielkopolski najlepszą podpowiedzią, po jakie książki sięgnąć, są nagrody przyznane przez jury konkursu im. Józefa Łukaszewicza. Od 1999 r. Biblioteka Raczyńskich organizuje doroczny przegląd wydawnictw dotyczących Poznania, wybierając wśród nich te, które są szczególnie „warte Poznania”. Najciekawsze i najpiękniejsze posnaniana otrzymują nagrodę im. Józefa Łukaszewicza, „pierwszego bibliotekarza”, dyrektora Biblioteki Raczyńskich w latach 1829-1852 i autora pierwszej monografii miasta Poznania Obraz historyczno-statystyczny miasta Poznania w dawniejszych czasach (Poznań 1838). Wśród publikacji uhonorowanych tą nagrodą znajdują się głównie książki z dziedziny literatury faktu: biografie, albumy, przewodniki, książki naukowe i popularnonaukowe. Pełną listę laureatów można znaleźć na stronie internetowej Biblioteki, zaś wszystkie nagrodzone tytuły są dostępne w Bibliotece.

Prasa „małych ojczyzn”

Katalog online nie jest jednak jedynym narzędziem, pomocnym przy szukaniu materiałów dotyczących regionu. W Informatorium w gmachu głównym przy Placu Wolności czytelnicy mają dostęp do e-kartoteki. Jest to cyfrowa baza danych, która aktualnie zawiera ponad 15 tysięcy opisów bibliograficznych artykułów z czasopism i gazet prenumerowanych przez Bibliotekę Raczyńskich oraz fragmentów książek, które dotyczą zagadnień i osób związanych z Poznaniem i Wielkopolską. W Informatorium udostępniane są również wycinki prasowe dotyczące Wielkopolski gromadzone przez pracowników Oddziału Informacji, a także ponad 1100 książek związanych z tematyką regionu (w tym cała „Kronika Miasta Poznania” od 1923 roku) należących do księgozbioru podręcznego. W sąsiadującej z Informatorium Czytelni Czasopism znajdują się bieżące numery czasopism regionalnych takich jak: „Głos Wielkopolski”, „Przegląd Koniński”, „Tygodnik Swarzędzki”, „Gnieźnieński Tydzień”,  „Chodzieżanin”, czy „Gazeta Jarocińska”. Istnieje także możliwość zamówienia do czytelni numerów archiwalnych, przechowywanych w magazynie. Bieżące numery „Głosu Wielkopolskiego” są dostępne dla czytelników nie tylko w gmachu głównym, ale również w większości filii.

Z wizytą w dawnym Poznaniu

Niezwykle cennymi źródłami do badań nad dziejami Wielkopolski są materiały zgromadzone w Dziale Zbiorów Specjalnych. Wśród nich znajdują się m.in. XIII-wieczne księgi klasztorne, które trafiły do Biblioteki Raczyńskich po kasacie wielkopolskich klasztorów, Lauda średzkie, czyli uchwały sejmikowe z XVII i XVIII w. oraz papiery licznych organizacji politycznych i towarzystw działających w Poznaniu i na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego w okresie zaborów. Dzięki litografiom Juliusa Minutoliego i Antoniego Rose możemy zobaczyć, jak wyglądały ulice i zabytki Poznania w połowie XIX wieku, album fotograficzny R.S. Ulatowskiego zabiera nas na wycieczkę po Powszechnej Wystawie Krajowej z 1929 r., zaś album Zbigniewa Zielonackiego przenosi do Poznania zniszczonego przez działania wojenne. Widok na Poznań z lotu ptaka umożliwia przechowywana w Oddziale Kartografii kolekcja planów miasta. Najstarsze pochodzą z XVIII wieku, najnowsze to wydawnictwa z ostatnich lat. Prócz planów poznańskich znajdziemy tam również szereg map  Wielkiego Księstwa Poznańskiego i jego powiatów pochodzących z okresu zaborów. Czym żyli dawni i czym żyją współcześni mieszkańcy Poznania? Tego możemy dowiedzieć się dzięki Oddziałowi Dokumentów Życia Społecznego, który gromadzi materiały na pierwszy rzut oka niekojarzące się z biblioteką: m.in. ulotki, plakaty, kalendarze czy reklamy. Warto wspomnieć też o bogatej kolekcji teatraliów. Zabytkowa kolekcja egzemplarzy teatralnych Teatru Polskiego pokazuje, jakie sztuki wystawiono na poznańskiej scenie w XIX i na początku XX wieku. Przechowane scenariusze zawierają obsady, szkice scenograficzne, a także uwagi reżyserów. Materiały przekazane Bibliotece przez Teatr Nowy w Poznaniu (m.in. teksty, nuty, kalendaria prób, listy obsad, afisze, projekty scenografii i kostiumów) dokumentują zaś działalność Teatru w latach 1973-1989.

Dom Literatury…Wielkopolskiej

Ośrodek Dokumentacji Wielkopolskiego Środowiska Literackiego, czyli tzw. Dom Literatury jest szczególnym miejscem na kulturalnej mapie Poznania. Misją Domu Literatury jest gromadzenie i udostępnianie wszelkich materiałów związanych z życiem literackim regionu. Zbiory Ośrodka dzielą się na trzy działy: księgozbiór, spuścizny pisarskie oraz dokumentację historycznoliteracką. W skład księgozbioru wchodzi ponad 8 tysięcy woluminów książek autorów wielkopolskich. Na zasób spuścizn składają się archiwalne materiały życia i twórczości pisarzy związanych z Poznaniem i Wielkopolską, m.in. twórców grupy literackiej „Wierzbak” (Mariana Grześczaka, Józefa Ratajczaka, Konrada Sutarskiego), Wincentego Różańskiego, Przemysława Bystrzyckiego i Tadeusza Kraszewskiego.

Dokumentację historycznoliteracką tworzą wszelkiego rodzaju przekazy powstające w związku z wydarzeniami życia literackiego. Są to m.in. wycinki prasowe, druki ulotne, fotografie i zapisy filmowe i dźwiękowe, które dotyczą np. wieczorków autorskich, konkursów, wystaw, czy sesji naukowych. Ponadto w Ośrodku znajdują się materiały z Archiwum Oddziału Poznańskiego Związku Literatów Polskich (1929-1983) oraz Archiwum Wydawnictwa Poznańskiego (1956-1993).

Na tropie rodzinnych opowieści

Kto korzysta ze zbiorów regionalnych? Czytelnicy są bardzo zróżnicowani. Są wśród nich zarówno profesjonaliści: naukowcy (głównie historycy i badacze literatury), dziennikarze czy popularyzatorzy wiedzy o małej ojczyźnie, jak i amatorzy: uczniowie, studenci oraz osoby, które po prostu kochają Wielkopolskę i chcą lepiej ją poznać. Od czasu do czasu do Biblioteki Raczyńskich przybywają również osoby, które poszukują informacji o swoich przodkach. –  W ostatnim roku odwiedziła nas na przykład pani, której udało się zrekonstruować drzewo genealogiczne aż do 1792 r. – opowiada Agata Bobryk z Działu Informacji i Udostępniania Zbiorów. – Czytelniczka zaglądała do serii Materiały do dziejów chłopa wielkopolskiego Janusza Deresiewicza, która zawiera inwentarze wielkopolskich dóbr szlacheckich. Szukała w niej informacji o przodku, który był sołtysem w jednej z wielkopolskich wsi. Regularnie odwiedzają nas też czytelnicy, którzy sięgają po dawne książki adresowe, herbarze, czy słowniki biograficzne postaci związanych z Wielkopolską. To pokazuje, że historia Poznania i Wielkopolski nie jest oderwana od rodzinnych i osobistych historii ludzi. Wręcz przeciwnie. Jest ona ich częścią.

0
Portret Raczyńskich Jana Gładysza
01/06/2021 In Bez kategorii, dla wszystkich

Dzieciństwo Edwarda i Atanazego

Edward był tym grzeczniejszym, który zawsze wszystko umiał, dzięki czemu zdobył przychylność ojca. Młodszy Atanazy zamiast kuć łacińskie słówka wolał spać i – niesłusznie – miał opinię mało uzdolnionego. Jak wyglądało dzieciństwo braci Raczyńskich? Tego można dowiedzieć się z pamiętników „Atanazia”.

Ulubiona zabawa braci? Mimo upływu lat, pewne rzeczy się nie zmieniają. Rodzice kilkulatków nie będą zaskoczeni wyznaniem Atanazego:  „Brat i ja najszczęśliwsi byliśmy, kiedy w niedziele przystępowaliśmy do rozbiórki zabawek. Furmanka, okręcik, wiatrak rozlatywały się w mgnieniu oka. Pretekstem była chęć zrobienia z nich czegoś innego, ale po zepsuciu ich rozłączone lub połamane części leżały porozrzucane na podłodze. Dzieło naprawy było odkładane na kolejną niedzielę i kończyło się zawsze nowymi zniszczeniami”. Dzieciństwo Raczyńskich nie należało jednak do łatwych. Filip był surowym rodzicem i oryginałem. Jak wyglądała codzienność braci Raczyńskich? Dlaczego Atanazy rumienił się na widok osła? Jak to się stało, że brak apetytu ośmioletniego Edwarda prawdopodobnie… uratował rodzinę przed aresztowaniem? W Dniu Dziecka zapraszamy do lektury tekstu o dzieciństwie fundatora Biblioteki Raczyńskich i jego brata.

0
Atlas Janssoniusa 1647-1657
27/05/2021 In Bez kategorii, dla wszystkich, poznajemy Bibliotekę

OSOBLIWOŚCI BIBLIOTEKI RACZYŃSKICH, CZYLI KRÓTKI PRZEWODNIK PO ZBIORACH SPECJALNYCH

Co bibliotekarze nazywają „zbiorami specjalnymi”? Najprostsza odpowiedź brzmi: wszystko, co nie jest współczesną książką drukowaną ani jej cyfrowym odpowiednikiem. Najcenniejsze są materiały unikalne, a zatem rękopisy – z natury swojej niepowtarzalne – oraz starodruki. Uwaga! Nie każda „stara” książka jest starodrukiem! Z punktu widzenia pojedynczej osoby stare może wydać się wszystko, co poprzedza ją o jedno pokolenie lub choćby o dekadę – np. film z czasów młodości rodziców czy piosenka sprzed kilku sezonów. Z perspektywy dziejów książki stare są tylko te, które w procesie wydawniczym zaznały jeszcze udziału rąk rzemieślnika, a więc powstałe od wynalezienia druku do końca XVIII w. Ale nie tylko obiekty zabytkowe mają dla bibliotekarza walor „specjalności”. Za takie uzna on także materiały bogate pod względem graficznym – zbiory map, fotografii, ekslibrisów, unikalne druki bibliofilskie. Jednak nie można się zatrzymać jedynie na wizualnej atrakcyjności. Otaczającą nas szarą rzeczywistość współtworzą liczne ulotne druki – prospekty, bilety tramwajowe, rozkłady jazdy, kupony loterii, ankiety, legitymacje. Zbierane w bibliotece jako tzw. dokumenty życia społecznego, w przyszłości staną się źródłem dla badaczy, gdy stracą już swoją wartość użytkową.

Superekslibris Michała Kazimierza Raczyńskiego

            Zaczątek bibliotece dały zbiory rodzinne Raczyńskich, poszerzone przez Edwarda Raczyńskiego drogą licznych zakupów, pozyskiwane także z wielkopolskich klasztorów, które decyzją władz pruskich uległy kasacie. Konstancja Raczyńska, żona Edwarda, przekazała Bibliotece zakupione przez nią od Juliana Ursyna Niemcewicza listy królów polskich do rodziny Radziwiłłów, diariusze sejmowe z XVI-XVIII w., autografy pisarzy polskich, starodruki i atlasy z okresu od XV do XVIII w.

UNIKATOWE STARODRUKI

Wśród starodruków Biblioteki Raczyńskich najcenniejszy zespół stanowią inkunabuły, czyli druki do 1500 r. Przeważają wśród nich druki obce. Warto tutaj wymienić św. Hieronima Epistolae (1470) czy Bernardusa de Breidenbach Peregrinatio in Terram Sanctam (1486). Wysoką wartość przedstawiają także XVI-wieczne polonika, reprezentujące wszystkie ważniejsze oficyny drukarskie. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje pierwsze wydanie dzieła Mikołaja Kopernika De revolutionibus orbium coelestium (1543).  Unikatowym obiektem w naszych zbiorach jest niewątpliwie tzw. kancjonał husycki (Piesne chval Bożskych…), wydany w 1541 r. w Pradze przez Jana Roha, którego cały nakład został zniszczony w okresie kontrreformacji. Biblioteka Raczyńskich przechowuje jedyny zachowany egzemplarz tego wydania.

Kancjonał husycki, Praga 1541

SKARBY RĘKOPIŚMIENNE

W XIX w. księgozbiór powiększał się przede wszystkim przez wpływający do Biblioteki egzemplarz obowiązkowy druków wydawanych w Wielkim Księstwie Poznańskim. Natomiast kolekcja rękopisów znacznie wzbogaciła się w latach 1924–1939. Zakupiono wówczas duże zespoły i spuścizny wielu wybitnych Wielkopolan. W tym czasie wpłynęły też papiery organizacji polskich działających na terenie Biblioteki w okresie zaborów (np. akta Towarzystwa „Warta”). Po II wojnie światowej kontynuowano gromadzenie rękopisów drogą zakupu, darów i wymiany. Nabywano przede wszystkim materiały regionalne, historyczne i literackie. Do najcenniejszych nabytków powojennych należą bogato iluminowane Godzinki francuskie (Livre d’heures) z XIV/XV w., poemat C.K. Norwida Do Augusta Cieszkowskiego poema przypisując, archiwum Młodzieżowego Ruchu Miłośników Muzyki „Pro Sinfonika”.

Wyodrębnioną spośród rękopisów grupę stanowią teatralia. Składają się na nie zbiory teatrów poznańskich: Polskiego i Nowego. Księgozbiór Teatru Polskiego został przekazany Bibliotece Raczyńskich w 1973 r. Na kolekcję tę składają się rękopisy, maszynopisy, druki oraz materiały powielone sztuk teatralnych, głównie XIX- i XX-wiecznych, a także muzykalia z XIX i XX w., ponadto afisze, programy, projekty scenograficzne i fotografie. W zasobie znalazł się m.in. rękopis Gabrieli Zapolskiej, zawierający fragmenty dramatu Antek Nędza (1896) oraz autografy Heleny Modrzejewskiej,  a wśród nich nowelka jej autorstwa. W 1984 r. wpłynęły do Biblioteki materiały z poznańskiego Teatru Nowego, a w latach 2009–2010 część spuścizny Conrada Drzewieckiego, wybitnego tancerza i choreografa.

CIEKAWOŚĆ ŚWIATA UTRWALONA W MAPACH I ATLASACH

Niewątpliwą ozdobą Zbiorów Specjalnych Biblioteki Raczyńskich są zabytkowe atlasy, ocalałe z przedwojennego zasobu. Wśród nich wymienić Novus atlas absolutissimus:jeden z jego tomów, obok ogólnych i szczegółowych map Polski zawiera pierwszą drukowaną mapę województwa poznańskiego. Na uwagę zasługuje także Carte de la Pologne Giovanni Antonio Rizzi-Zannoniego (Paryż 1772), atlas pochodzący ze zbiorów króla Stanisława Augusta. Obecnie Biblioteka stara się w możliwie pełnym zakresie gromadzić kartografię regionalną (również mapy topograficzne z XIX w.) oraz najnowszą polską produkcję kartograficzną, nie tylko dla celów naukowych, ale również dla zaspokojenia potrzeb czytelnictwa oświatowego.

POZNAŃ UTRWALONY W FOTOGRAFII

Do 1973 r. Biblioteka gromadziła w niewielkim zakresie fotografie z dawnych lat, obrazujące historię miasta Poznania i regionu. Z tych najstarszych na uwagę zasługują album E. Mirskiej Powódź w Poznaniu (1889 r.) oraz XIX-wieczny album zdjęć portretowych rodzin Czartoryskich, Zamoyskich i Działyńskich. Rozwijany współcześnie zbiór fotografii dotyczy działalności Biblioteki Raczyńskich: widoki gmachów, filii bibliotecznych, wnętrz, a także dokumentacja uroczystości, wystaw, imprez okolicznościowych. W sposób fragmentaryczny fotografie prezentują także działalność poznańskich teatrów, muzeów i innych instytucji kultury. Bardziej rozbudowany jest natomiast dział portretów – ludzi kultury i nauki, przede wszystkim z terenu Poznania i Wielkopolski. W 2005 r. zbiory fotografii Biblioteki wzbogaciły się o niezwykłą kolekcję „Poznań na przełomie XX i XXI wieku w fotografii Tadeusza Bonieckiego”. Jej twórca, archiwista i bibliofil, obserwując przeobrażenia nieustannie dokonujące się w Poznaniu, postanowił systematycznie utrwalać je w fotografii. W efekcie powstał zbiór zdjęć dokumentujących życie społeczne, kulturalne i sportowe Poznania. Najnowszą pozyskaną przez Bibliotekę kolekcją fotografii jest zbiór „Działalność klubu studenckiego Od Nowa w Poznaniu”, autorstwa Jerzego Nowakowskiego, utrwalający szereg wydarzeń i galerię postaci, bywalców ważnego w latach 60. ubiegłego wieku ośrodka kulturalnego.

Portrety i widoki o tematyce regionalnej można znaleźć także w kolekcji grafiki. W skład zbioru  wchodzą m. in. XIX i XX-wieczne pocztówki i widoki Poznania i miast wielkopolskich.  

HISTORIA ZAPISANA NA TAŚMACH VIDEO

Ciekawym źródłem informacji na temat kultury w Poznaniu jest przechowywana w Bibliotece Raczyńskich Videoteka. Jest to zbiór kaset video, nagrywanych na zlecenie Biblioteki we współpracy z Poznańskim Ośrodkiem Telewizyjnym i ze Studiem Video „Vimax”. Zbiór ten rejestruje wybrane wydarzenia artystyczne w Poznaniu oraz sylwetki ludzi kultury i nauki, związanych z Poznaniem.  Wśród zarejestrowanych sylwetek ze środowiska literackiego wymienić można m.in. Stanisława Barańczaka, Przemysława Bystrzyckiego, Nikosa Chadzinikolau, Jerzego Korczaka, Egona Naganowskiego. Środowisko teatralne reprezentują: Izabella Cywińska, Sława Kwaśniewska, Wiesław Komasa, Conrad Drzewiecki, Roman Kordziński, Leokadia Serafinowicz. Świat muzyki to m.in. Mieczysław Dondajewski, Florian Dąbrowski, Jerzy Golfert, Stefan Stuligrosz, Stanisław Wisłocki. W skład zbioru wchodzą również nagrania znanych artystów plastyków – Jana Berdyszaka, Izabelli Gustowskiej, Tadeusza Kalinowskiego, Stanisława Teysseyre, Andrzeja Okińczyca, Barbary Houwalt oraz profesorów uczelni poznańskich – Janusza Pajewskiego, Jerzego Topolskiego, Lecha Trzeciakowskiego, Wacława Wilczyńskiego. Oprócz tego zarejestrowane są również niektóre przedstawienia teatralne, koncerty, wystawy oraz prezentacje galerii.

Spuścizna Conrada Drzewieckiego

BOGACTWO EKSLIBRISÓW

Nabytek powojenny Biblioteki Raczyńskich stanowi zbiór ekslibrisów. W jego skład wchodzi 5 dużych kolekcji: Ignacego Kozłowskiego, Józefa Sikorskiego, Franciszka Zygarłowskiego, Romualda Erzepkiego i Klemensa Raczaka. Ekslibrisy Ignacego Kozłowskiego wpłynęły w 1958 r. i zapoczątkowały istnienie obecnego zbioru. Kozłowski, poznański introligator, zebrał 973 ekslibrisy z XIX i 1 połowy XX w. – prawie wyłącznie polonika. Dwa lata później wpłynęła następna (licząca 426 obiektów) kolekcja ekslibrisów – antykwariusza Józefa Sikorskiego. W latach osiemdziesiątych zakupiono cenną kolekcję Franciszka Zygarłowskiego, przedwojennego właściciela Kolektury Loterii Państwowej i magazynu wyrobów tytoniowych w Poznaniu (liczącą 1884 jednostki) oraz duży zespół ekslibrisów Romualda Erzepkiego, uważany dotąd  za zniszczony w czasie II wojny światowej. W styczniu 1995 r. wpłynął największy zespół, przekraczający swą objętością dotychczasowe zbiory ekslibrisów Biblioteki. Jest to przekazana w darze kolekcja znanego poznańskiego twórcy ekslibrisów i kolekcjonera Klemensa Raczaka, na którą składają się 673 ekslibrisy jego autorstwa oraz ponad 25000 uzbieranych (w tym autorów takich jak Franciszek Burkiewicz, Maria Dolna, Antoni Gołębniak, Andrzej Jeziorkowski, Zbigniew Kaja, Andrzej Kandziora, Czesław Kelma, Stanisław Mrowiński, Jan Olejniczak, Marian Romana i Jerzy Rybarczyk). Spośród własnoręcznie wykonanych przez K. Raczaka wymienić można ekslibrisy Arkadego Fiedlera, Adama Hanuszkiewicza, Jana Pawła II, Czesława Miłosza, Ireny Siewińskiej i Lecha Wałęsy. Dużą część tej kolekcji stanowią ekslibrisy zagranicznych grafików, przede wszystkim z Węgier, Estonii, Litwy, Łotwy, Rosji, Ukrainy i Niemiec. Zbiór K. Raczaka uzupełniają drobne grafiki, księgozbiór ekslibrisologiczny (książki, katalogi, teki ekslibrisów, rzadkie druki bibliofilskie, wydane w niskim nakładzie) oraz jego korespondencja i warsztat pracy.

0
Rozmiar czcionki
Kontrast